Onze derde en laatste dag op Cedar Key hebben we super relaxed doorgebracht. Het was veel te heet om ook maar iets te ondernemen. Eigenlijk zouden we met een kano (gratis bij onze gastheren) naar de omliggende eilanden en mangrove bossen gepeddels zijn. Maar de zon brandde vandaag genadenloos en het kwik ging richting de 38 graden.
Daarom met een lekker koel biertje onder de boom bij ons huisje een boek gelezen. Af en toe met de fiets naar het dorp voor een broodje of om de biervoorraad aan te vullen.
Vanavond weer super heerlijk gegeten bij de Blue Desert Cafe. Een piepklein eettentje wat vroeger een tankstationnetje was (zie foto hieronder). De eigenaresse bedient zelf en haar vriendin staat in de keuken. Nou ja, keuken, eigenlijk is het niet groter dan een muurkast. Maar ze kookt superlekker. Heerlijk verse pasta gerechten met veel zeevruchten (zelf gevangen) en ook nog lekkere pizza's. Aangezien ze maar een of twee gerechten per keer kan bereiden duurt het wel wat langer dan in een normaal restaurant. Maar Mollie weet je goed te vermaken met haar verhalen over hoe het vroeger was op Cedar Key toen ze nog allemaal moesten leven van de visserij.
Bovendien is Arny enkele keren naar buiten gerend om foto's te maken van de zonsondergang.
Uiteraard stroomde de Guiness overvloedig en toe we vlak voor sluitingstijd de deur uitgingen waren we dan ook de laatste gasten. Met pijn in ons hart hebben we van hun afscheid genomen....
Daarom met een lekker koel biertje onder de boom bij ons huisje een boek gelezen. Af en toe met de fiets naar het dorp voor een broodje of om de biervoorraad aan te vullen.
Vanavond weer super heerlijk gegeten bij de Blue Desert Cafe. Een piepklein eettentje wat vroeger een tankstationnetje was (zie foto hieronder). De eigenaresse bedient zelf en haar vriendin staat in de keuken. Nou ja, keuken, eigenlijk is het niet groter dan een muurkast. Maar ze kookt superlekker. Heerlijk verse pasta gerechten met veel zeevruchten (zelf gevangen) en ook nog lekkere pizza's. Aangezien ze maar een of twee gerechten per keer kan bereiden duurt het wel wat langer dan in een normaal restaurant. Maar Mollie weet je goed te vermaken met haar verhalen over hoe het vroeger was op Cedar Key toen ze nog allemaal moesten leven van de visserij.
Bovendien is Arny enkele keren naar buiten gerend om foto's te maken van de zonsondergang.
Uiteraard stroomde de Guiness overvloedig en toe we vlak voor sluitingstijd de deur uitgingen waren we dan ook de laatste gasten. Met pijn in ons hart hebben we van hun afscheid genomen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten